Wie ben jij?
Mijn naam is Jahed, 54 jaar oud en ik kom uit Syrië.
Ik ben vader van zeven kinderen. Mijn oudste is 29 jaar en de jongste is elf jaar oud. In Syrië was mijn beroep kleermaker.
Ik maakte vooral kleren voor heren en soms ook iets voor dames. Het maken van traditionele Arabische kleren was mijn specialiteit. Mijn ogen zijn door de jaren heen verslechterd, hierdoor kan ik dit niet meer doen. Tot 1990 heb ik gewerkt als kleermaker en daarna ben ik verdergegaan als tegelzetter. Ik kreeg toen de kans om naar Griekenland te gaan om daar verder te werken. Daar heb ik tussen 2004 en 2010 gewoond en gewerkt als tegelzetter. Toen ik terugkeerde naar Syrië begon kort daarna de oorlog. Ik ben toen alleen naar Nederland gevlucht en later is mijn familie via gezinshereniging hiernaartoe gekomen. Nu iedereen hier met mij samen is, voel ik mij dankbaar dat dit mogelijk is. Ik heb veel mensen gezien waarbij de familie nog deels in Syrië moet blijven en ze daardoor verscheurd raken van elkaar.

Hoe ben je bij de stichting terecht gekomen?

Via VluchtelingenWerk Nederland kreeg ik te horen over de stichting. Mijn contactpersoon daar raadde mij aan om mee te doen met de activiteiten, zodat ik mijn Nederlands dan zou kunnen verbeteren. De eerste keer hiernaartoe komen was lastig; ik kende niemand en ik ben ook een gesloten persoon. Ik durf niet zo snel mensen aan te spreken. Later werd het wel makkelijker; ik leerde meer mensen kennen en voelde mij steeds meer op mijn gemak hier. Hierdoor ben ik mijn best gaan doen om met handen en voeten te communiceren met de mensen hier.

‘Mensen verbinden met elkaar.’

Wat doe jij voor de stichting?

Er zijn allerlei dingen waar ik bij help, zoals bij het techniekatelier of bij de facilitair groep. Iedere week ondersteun ik bij de facilitaire klussen rondom en in het gebouw. Zo heb ik met beide verhuizingen geholpen. Ik was bijna iedere dag aanwezig om te doen wat ik op die dag kon doen. Ik heb op de Barrierweg tegels gezet en hier, op de Kronehoefstraat, heb ik geholpen met het leggen van de vloeren en installeren van de kasten. Ik herinner me nu ook dat ik in Boeday de muren heb geschilderd en de keuken daar uit elkaar heb gehaald. Ik sta eigenlijk altijd klaar om te helpen als dit mogelijk is.

Wat vind je het bijzonderste moment binnen de stichting?

Dat is makkelijk: de jaarafsluiting van 2018. Op die avond was bijna iedereen van de stichting aanwezig in de Elf13. Die avond heb ik erg genoten van de sfeer en om te beseffen dat ik ergens deel van uitmaak wat veel groter is dan alleen ikzelf. Ik voelde mij toen blij en warm, iets wat ik lang niet meer had gevoeld. Doordat ik zag hoeveel verschillende mensen er waren, realiseerde ik mij ineens dat ik echt veel mensen heb leren kennen in de jaren hier.

Wat zijn jouw dromen met betrekking tot de stichting?

Het is niet een droom, maar eerder een wens die ik heb. Mijn wens voor de stichting is dat we op deze manier door kunnen blijven gaan. Ik zie dat we de goede dingen doen en dat we mensen helpen, dit zou ik graag willen blijven doen. Het heeft voor mij veel betekent, dus daarom weet ik hoeveel het betekent voor anderen. In het groots betekent de stichting daarom ook veel voor de samenleving hier in Eindhoven.