Freija bij Stichting ik wil

Freija bij Stichting ik wil
Freija

Wie ben jij?
Ik ben Freija, 26 jaar en ik ben afgestudeerd als ambachtelijk schoenmaker aan de Dutch Shoe Academy in Utrecht. Vroeger deed ik hele andere dingen. Ik wilde namelijk, in eerste instantie, dierenartsassistente worden. Op een gegeven moment trok me dat niet meer zo, dus toen had ik bedacht dat ik iets in de mode wilde doen. Op het, toen nog, ROC Eindhoven ben ik begonnen aan de opleiding Handel & Marketing. Deze studie heb ik afgerond, maar ik zag het niet zitten om in die richting verder te gaan. Ik wilde meer gericht op mode gaan studeren. Zo ben ik Fashion Management gaan studeren. Door persoonlijke omstandigheden werd het mij te veel om deze studie te blijven volgen. Ik heb toen een time-out aangevraagd om daarna weer met nieuwe energie verder te kunnen studeren. Volgens de opleiding was dit niet mogelijk. Ik vond dit erg lastig, want ik was ervan overtuigd dat dit het was wat ik wilde doen. Het was pijnlijk om te ervaren dat ik niet verder kon. Ik ben er een hele tijd verdrietig over geweest.

Als ik er nu op terugkijk, denk ik wel dat dit alles met een reden is gebeurd. Ik was anders nu niet terecht gekomen in het maken van schoenen en kleren. Zo heb ik nu twee keer op de Dutch Design Week gestaan. De eerste keer heb ik mijn sneakers gepresenteerd en de tweede keer stond mijn hele vrouwelijk collectie er. Bij die laatste keer was ik zelf ook aanwezig, want de bedoeling is natuurlijk dat mensen mij vragen kunnen stellen over de collectie, de ontwerpen en om mijn ideeën te horen.

Hoe ben je bij de stichting terecht gekomen?

In de periode voordat ik bij de stichting terecht kwam, was ik bij een instantie die mij destijds hielp. Ik leefde in die tijd best wel geïsoleerd, waardoor ik op een gegeven moment behoefte had aan contact. Daarnaast wilde ik ook naailes volgen; dit was iets wat ik altijd leuk had gevonden. Mij werd toen verteld dat ik bij de stichting terecht kan voor allebei mijn wensen. Het trok mij hieraan omdat er een fijne sfeer hing in het gebouw. Ik had het idee dat er hier verschillende mensen waren en iedereen mocht zijn wie die is.

‘Leren in het algemeen en leren om mezelf te zijn.’

Wat doe je binnen de stichting?

Toen Michelle hier nog lesgaf, ben ik daarmee gestart. Ik heb bij haar de basiscursus kleren maken gevolgd. Michelle is daarna gestopt met het lesgeven bij de stichting, waardoor ik bij haar zelf les ben gaan volgen. Bij de stichting volg ik nu, op de donderdagen, de naailessen van Maria. Bij Maria is het gericht op de praktische kant van het kleren maken. Ik ben dus zelf bezig met het maken van ontwerpen, voorbereiden van de stukken en voer deze daarna uit. In het begin deed ik iets meer voor de stichting, dan dat ik nu kan doen. Ik hielp bijvoorbeeld Michelle als assistente en ook heb ik deelgenomen aan de training Verbindende Communicatie. Afgelopen maanden heb ik nog geholpen met de verhuizing en nu neem ik ook nog deel aan de maandelijkse oefengroep rondom Verbindende Communicatie.

Wat vind je het bijzonderste moment binnen de stichting?

De afgelopen twee maanden hebben we samen met kunstenares Mounira Al Solh geborduurd voor een project van het Van Abbemuseum. Ik had nog nooit eerder geborduurd. Het was verassend om te merken hoe leuk ik het vond om te doen. Daarnaast genoot ik ook van de groep waar ik dit samen mee deed. Tijdens de opening van de tentoonstelling ‘Positions #5: Telling Untold Stories’ waren we met z’n allen aanwezig. Ik had mijn familie meegenomen om hier ook bij te zijn. Het was heel erg bijzonder om mijn eigen werk te zien hangen in een museum. Ik vind het ook mooi om te zien hoe mijn stuk deel uitmaakt van een groter geheel. Ik kon toen de bredere betekenis zien van waar ik aan heb meegewerkt. Ik ben trots dat ik hier een onderdeel van ben.

Wat zijn jouw dromen?

Mijn dromen zijn om op dit moment nog zoveel mogelijk te leren en te ontdekken. Ik vind dat je als mens nooit bent uitgeleerd. Ik ben nieuwsgierig ingesteld, dus ik vind het leuk om nieuwe dingen uit te proberen zoals bijvoorbeeld het borduren. Ik wil ook verder met het ontwikkelen van Verbindende Communicatie. Communicatie is belangrijk en stiekem ook moeilijk. Ik leer hier bij de stichting ook steeds nieuwe mensen kennen en dat vind ik erg leuk. Ik hoop dus dat dit nog een tijd zo door mag gaan. En natuurlijk wil ik ook graag door blijven gaan met het maken van kleren en daar productief in blijven.